Rok 2025 jest dla nas rokiem jubileuszowym właśnie mija 70 lat od daty powstania naszego klubu i istnienia w eterze znaku klubowego SP9KAO. Wielu kolegów już odeszło do krainy wiecznych DX, a my utrzymujemy dla ich pamięci znak klubowy i aktywność na pasmach amatorskich. Przedstawiamy pokrótce historię klubu w oparciu o opracowanie kolegi Andrzeja SP9NH i inne opracowania.
W roku 1955 biuro Zarządu Powiatowego LPŻ otrzymało lokal w Rynku pod nr 4, gdzie zorganizowano pracownię modelarską i klub łączności. Warunki lokalowe były trudne, pomieszczenie klubowe nie posiadało okna i kiepskie ogrzewanie, niemniej przystąpiono z entuzjazmem do codziennej działalności klubowej. Gospodarzem klubu był Kazimierz Sajdak dbający o zaopatrzenie w sprzęt i z racji wyjazdów służbowych do Krakowa, pierwszy QSL manager. Karty były wysyłane i odbierane z Radio klubu LPŻ w Krakowie, gdzie aktywni byli wówczas m/innymi Adam Sucheta – SP9DH (SK), Władysław Michniak – SP9DF, Jerzy Szczęśniak – SP9KJ.
Kazimierz Sajdak – SP9MH, będąc przez wiele lat kierownikiem drukarni w Tarnowie załatwiał tutejszym krótkofalowcom druk kart QSL, co w owych czasach było zadaniem niezmiernie trudnym. W większości przypadków wykorzystywano jednolite karty drukowane centralnie przez LPŻ.
Pierwsze licencje w Tarnowie uzyskali w roku 1955: Marian Salamon – SP9CS i Józef Grębosz – SP9CG (moc doprowadzona do PA 5 W, wszystkie pasma). Umożliwiło to późniejsze wystąpienie z wnioskiem o wydanie licencji dla stacji klubowej i w tym samym roku uzyskano znak dla radiostacji klubowej LPŻ – SP9KAO , operatorzy odpowiedzialni SP9CS i SP9CG.
Pierwsze łączności przeprowadzano na sprzęcie ww. kolegów oraz RBM1 (pierwszy nadajnik klubowy do pracy CW wykonał Tadeusz Szymkowiak SP9-212, z lampą końcową LS50). Jako anteny używano Windom 41,5 m rozpiętego pomiędzy wieżą tarnowskiego ratusza i stojakiem na budynku w którym mieścił się klub.
W okresie tym członkami klubu byli również: Stanisław Zalasiński, Roman Nowy, były członek Lwowskiego Klubu Krótkofalowców, Marian Waleń, Florian Łagosz, Krzysztof Góra, Stanisław Lalik, Wacław Ofierski, Jerzy Andraszek. W roku 1956 wykonano we własnym zakresie nowy nadajnik dla stacji klubowej do pracy CW/AM na pasmach 3,5, 7, 14 MHz, ze stopniem końcowym na lampie GK-71. Wykonawcami byli: SP9CS, SP9211, SP9212, SP9214. Blachy na panele załatwił Roman Nowy, pracownik TAMEL-u. Podzespoły organizował Kazimierz Sajdak i Marian Salamon. Nadajnik wykonany był w klasycznym dla owych czasów układzie: VFO-3xFD-DR-PA.
Pierwotnie, w stopniu końcowym zamierzano zastosować lampę 813 ( z trudem zdobytą przez SP9CS-a w Warszawie). W czasie prac montażowych lampa została uszkodzona przy lutowaniu doprowadzenia do anody. Jako odbiornika używano DUCATI AR-18, produkcji włoskiej , antena Windom 41,5 m.
W latach 1956-57 stacja klubowa SP9KAO była bardzo aktywna na pasmach amatorskich za sprawą jej operatorów : SP9-211, SP9-212, SP9-214, SP9-215, SP9-216, SP9-220, pod nadzorem operatorów odpowiedzialnych. Stanowiła obiekt szkoleniowy dla uczestników kursów organizowanych w Klubie Łączności LPŻ.
W roku 1956, w ramach przygotowań do udziału w zawodach POLNY DZIEŃ, wykonano w klubie nadajnik na pasmo 2 m z dwoma lampami LD-1 w stopniu końcowym , konwerter na w/w pasmo do odbiornika AR18 oraz odbiornik z bezpośrednią przemianą na pasmo 2 m . Sprzęt ten został wykorzystany do pracy terenowej w Polnym Dniu 1956.
W roku 1956, w ramach przygotowań do udziału w zawodach POLNY DZIEŃ, wykonano w klubie nadajnik na pasmo 2 m z dwoma lampami LD-1 w stopniu końcowym , konwerter na w/w pasmo do odbiornika AR18 oraz odbiornik z bezpośrednią przemianą na pasmo 2 m . Sprzęt ten został wykorzystany do pracy terenowej w Polnym Dniu 1956.
Ekipa klubowa w składzie SP9CS, SP9-212, SP9-213, SP9-214 i Marian Waleń zainstalowała namiot na szczycie wzniesienia Wał (Lubinka), pod drewnianą wieżą triangulacyjną. Oprócz w.w sprzętu, dysponowano anteną 5 el. Yagi i agregatem spalinowym. Zabezpieczenie transportowe i agregat zapewnił Kazimierz Sajdak. W czasie zawodów zawiódł konwerter, przeprowadzano więc łączności słuchając na zapasowym odbiorniku o bezpośrednim wzmocnieniu.
Z opublikowanych w RADIOAMATORZE (marzec 1957) wyników wiemy, iż przeprowadzono 7 QSO, wynik 763 punkty (1 punkt za kilometr), zajmując 121 miejsce, na 154 stacje uczestniczące w zawodach (uczestniczyły stacje z 5 krajów).
W roku 1957 kolejne licencje w Tarnowie uzyskali:
Tadeusz Szymkowiak – SP9JA
Kazimierz Sajdak – SP9MH
Andrzej Oskędra – SP9NH
Roman Nowy – SP9RX
W roku 1958 :
Stanisław Lalik – SP9YP
Tadeusz Roszak – SP9AED
W roku 1957, po wizycie w Tarnowie Prezesa Zarządu Głównego LPŻ, gen. J.Turskiego i przy jego wsparciu, ZP LPŻ otrzymał nowe pomieszczenia przy ul. Wałowej ( w budynku Komitetu PZPR), wraz z pomieszczeniem na radiostację na poddaszu tegoż budynku
Zainstalowano kolejnego Windom’a i rozpoczęto codzienną pracę na pasmach amatorskich.
W latach 1957 – 59 operatorzy stacji SP9KAO przeprowadzili wiele łączności dx-owych korzystając z bardzo dobrych warunków propagacyjnych jakie występowały w tamtych latach ( maksimum cyklu słonecznego, o najwyższym wskaźniku SFS z dotychczas zarejestrowanych).
W styczniu 1957 roku Polski Związek Krótkofalowców został wyłączony ze struktur LPŻ ( po wojnie PZK istniał samodzielnie w latach 1948-50).
W roku 1957 większość członków radio-klubu zrezygnowała z przynależności do LPŻ , powołując w tym samym roku Oddział PZK w Tarnowie.
Dla przypomnienia – w latach 1945-50 w Polsce działała organizacja paramilitarna o nazwie Towarzystwo Przyjaciół Żołnierza ( TPŻ), której nazwę w roku 1950 zmieniono na Liga Przyjaciół Żołnierza (LPŻ), a następnie w roku 1962 przekształcono w Ligę Obrony Kraju ( LOK). Wszystkie te organizacje prowadziły działalność w zakresie szkoleniowym w dziedzinie radio- komunikacji dla potrzeb wojska oraz Radio-Kluby o charakterze krótkofalarskim. Pierwsza siedziba tarnowskiego TPŻ/LOK znajdowała się w budynku na rogu ulic Targowej i Ducha (dla ścisłości:lokal znajdował się na parterze, tu gdzie obecnie znajduje się sklep, wchodziło się do niego tak jak do sklepu ). Był tam m/innymi Ośrodek Szkolenia Radiotelegrafistów, którego sala wykładowa znajdowała się w budynku parterowym naprzeciw obecnego Pałacu Młodzieży przy ulicy J. Piłsudskiego ( patrz zdjęcia z zajęć na sali wykładowej ).
Przez wiele lat klub SP9KAO funkcjonował jako baza szkolenia radiotelegrafistów dla LWP.
Materiał filmowy z okazji 60-lecia stacji SP9KAO w eterze dzięki uprzejmości kolegi Tomka SQ9KDO
Ciąg dalszy nastąpi……..